SIPYLUM

SIPYLUM

et SIPYLUS, SIPYLOS Stephano, oppidum Lydiae in Magnesia, absorptum, teste Pliniô, l. 2. 6. 91. et l. 5. c. 29. Item Sipylus, mons ad Maeandrum fluvium prius Ceraunius, dictus, teste Plutarch. l. de Fluminibus et Montibus. Ovid. Met. l. 6. v. 149.

Tunc cum Maeoniam virgo, Sipylumque colebat.

Propert. l. 2. El. 20. v. 7.

Nec tantum Niobe bis sex ad busta superba,

Sollicito lacrimans desluit a Sipylo.

Papinius Theb. l. 6. v. 125.

——— Geminis Niobe consumpta pharetris,

Squalida bissenas Sipylon deduxerat urnas.

Permiscet autem fabulam Propertius locô adductô. Nam in Sipylo Niobe cum fler, longe abest a liberorum bustis, quae ad Thebas. Apollodorus l. 3. Αὐτὴ δὲ Νιόβη Θήβας ἀπολιποῦτα, πρὸς τὸν πατέρα Τάνταλον ἧκεν εἰς Σίπυλον, κακεῖ Διῒ ἐυξαμένη την` μορφην` εἰς λίθον μετέβαλεν, καὶ χεῖται δάκρυα νύκτωρ, καὶ μεθ᾿ ἡμέραν τȏυ λίθου. Homer. Il. ult. v. 614.

Νυν̑ δέ που εν πέτρηϚιν, εν οὔρεϚιν οἰοπόλοιϚιν,

Ε᾿ν Σιπύλῳ, ὅθι φατι θεάων ἔμμεναι ἐυνὰς

Νυμφάων, αἵτ᾿ ἀμφ᾿ Α᾿χελωΐον ἐῤῥώσαντο,

Ε῎νθαλίθος τερ ἐοῦσα θεῶν εν κῄδεα πέςςει.

Nic. Lloydius.